สวัสดีครับ ท่ามกลางกระแสโลกร้อน(ตอนนี้ต้องเรียกโลกเดือดแล้วมั้ง) ภัยพิบัติสิ่งแวดล้อมที่เข้าขั้นวิกฤติแล้ว ไมโครพลาสติกที่เต็มท้องน้ำและท้องทะเล มันก็ทำให้นึกถึงบรรดาสัตว์น้ำพวกนั้นจะเป็นยังไงบ้างหนอ อันนำมาสู่อนิเมะที่จะแนะนำเรื่องนี้ The Two Girls Met in the Ruins of Damaged Dream 白い砂のアクアトープ อควาโทปแห่งทรายขาว ชื่อยาวเหลือเกิน เรื่องราวจะเป็นยังไงมาลองดูกัน
 |
| Source : https://aquatope-anime.com/ |
Ataya's Star : ★★★★☆
เรื่องย่อ :
เรื่องราวของ ฟูคะ มิยะซาว่า อดีตไอดอลที่ยอมทิ้งความฝันในเมืองใหญ่ ยกงานให้รุ่นน้องแล้วหนีไปเที่ยวพักใจที่โอกินาว่า ที่นั้นเธอได้พบกับท้องทะเลอันสวยงามและ คุคุรุ มิซะกิโนะ ผู้มาทำหน้าที่เป็นผู้จัดการ(ชั่วคราว)ของพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำกามะกามะที่กำลังจะเจ๊ง ด้วยการที่ฟูคะได้เห็นภาพมายาอันงดงามที่พิพิธภัณฑ์แห่งนี้จึงตัดสินใจเข้าทำงานเป็นพนักงานแบบเต็มตัว แม้จะมีความหวังอันน้อยนิดในการกอบกู้สถานการณ์ของพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำกามะกามะแต่คุคุรุก็ยังคงยืนกรานจะพยายามอย่างเต็มที่โดยได้ฟูคะมาคอยช่วยด้วยอีกแรงหนึ่งนั้นเอง
ความคิดเห็น :
ต้องบอกว่าโดยรวมเป็นอนิเมะที่ภาพสวย เนื้อเรื่องดูสนุก ได้แง่คิดหลายอย่างทั้งการที่ไม่ยอมแพ้ การทำตามความฝัน ร่วมถึงแม้ว่าทุกอย่างจะไม่เป็นตามที่หวังแต่คนเราก็ยังสามารถหาเป้าหมายใหม่ๆเพื่อให้มีชีวิตที่มีความหมายต่อไปได้ นอกจากนี้คุณจะได้เห็นการทำงานเบื้องหลังของพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำที่ไม่ค่อยจะได้เห็นกันบ่อยนัก วิวทิวทัศน์ที่สวยงามของโอกินาว่า และยังมีความคิดเรื่องการอนุรักษ์ท้องทะเลและสิ่งแวดล้อมใส่ลงไปอีกด้วย
ข้อด้อย :
สำหรับข้อด้อยก็อาจจะเป็นเรื่องที่มันเป็นแนวยูริแต่ก็ไปไม่สุดเท่าไร (ผมไม่ได้รังเกียจแนวหญิงรักหญิงอะไรหรอก แต่ถ้าคู่นางเอกAกะนางเอกB สุดท้ายไม่ได้สารภาพรักหรือแต่งงานกันมันก็เหมือนกับพล็อตคู่พระเอกนางเอกที่รู้สึกดีๆต่อกันตลอดเรื่องแต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้นนะแหละ มันเลยรู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อย) เรื่องนี้ก็เหมือนจะมีพระเอกแต่ก็ไม่มีบทอะไรนอกจากเป็นกระสอบทรายให้คุคุรุต่อยเล่นเท่านั้นเอง ช่วงครึ่งแรกตอนที่ทำงานที่กามะกามะจะมีเทพเจ้าเด็ก(ไม่แน่ใจว่าคือซีซ่าเทพเจ้าที่คนโอกินาว่านับถือหรือเปล่า)โพล่ออกมาบ่อยๆแต่พอครึ่งหลังที่ไปทำงานที่ทิงการ่าแล้วก็เหมือนจะหายไปเลย ก็งงๆอยู่ว่าไปเที่ยวเล่นที่อื่นอยู่หรือเปล่า อีกเรื่องก็คงเรื่องที่ไม่รู้ทำไมกินแต่มะระผัดไข่กันจนนึกไปว่าคนโอกินาว่าที่กินแต่มะระหรืออย่างไร เฮอๆ
กล่าวโดยสรุป ผมค่อนข้างชอบอนิเมะแนวนี้อยู่พอสมควรเพราะมันจะสะท้อนถึงชีวิตการทำงานจริงๆของคนเรา ความสัมพันธ์ของผู้คนที่ชอบบ้างเกลียดบ้างมีเหตุผลต่างๆนาๆกันไป ในชีวิตคนเราบางทีเราก็สุขสมหวัง บางครั้งแม้เราจะพยายามเต็มที่แล้วมันก็ยังล้มเหลว แต่มันก็ไม่ใช่ความผิดของใคร ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกมันก็เป็นอนิจจังอย่างงี้นี่เองแหละ ถ้ารับได้ชีวิตก็จะเบาสบายขึ้นละนะ
Official Anime Website -> https://aquatope-anime.com/
สุดท้ายก็ขอขายของหน่อย เป็นนิยายแนววิทยาศาตร์เรื่องสั้นเกี่ยวกับAIและสิ่งแวดล้อมที่พังทลายที่ผมเขียนขึ้นมา ใครสนใจก็ลองซื้อหามาอ่านได้นะครับ
Google Book -> https://play.google.com/store/books/details?id=GmG6EAAAQBAJ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น